کاروان

کاروان میرسد از راه ولی آه،
چه دلگیر چه دلتنگ چه بی تاب، دل سنگ شده آب از این ناله ی جانکاه،
زنی مویه کنان موی کنان خسته پریشان و شکسته،
نشسته سر تربت سالار شهیدان،
شده مرثیه خوانه غم جانان،
همان حضرت عطشان،
همان کعبه ی ایمان،
همان قاری قرآن،
سر نیزه خون بار همان یار